ای وطن ای مادر تاریخ ساز/ای مرا بر خاک تو روی نیاز
آرشی داری به تیر انداختن/دست بهرامی به شیر انداختن
کاوه آهنگری ضحاک کش/پتک دشمن افکنی ناپاک کش
مرزداران دلیرت جان به کف/سرفرازن سپاهت صف به صف
خون به دل کردند دشت ونهر را/بازگرداندند خرمشهر را
ای وطن ای مادر ایران من/مادر اجداد و فرزندان من
خانه من بانه من توس من/هر وجب از خاک تو ناموس من
ای دریغ از تو که ویران بینمت/بیشه را خالی ز شیران بینمت
خاک تو گر نیست جان من مباد/زنده در این بوم و بر یک تن مباد

كاشكی كه برفی بیا رهنه بپوشه ...

تادلم سی? دیدنت چینو نجوشه ...

آسمون اور گره رهانه بسته ...

بازدلم كم طاقته یاد تو وسته ...

موبه شوق دیدنت چی كوك مستم ...

یاد او روزا بخیر كه تیت نشستم...

ﻣﻨﻢ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﯿﺮ ﺍﻓﮑﻨﻢ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺯﺍﮔﺮﺱ ﺑُﻮَﺩ ﻣﯿﻬﻨﻢ
ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻨﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺷﺎﻝ ﻭ قبا
ﻣﻠﮑﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺑﺎ ﮐﻼﻩ
ﺯ ﻋﻬﺪ ﮐﻬﻦ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ
ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
ﻧﮋﺍﺩﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻧﺼﺐ
ﺑﻪ مهمان ﻧﻮﺍﺯﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻟﻘﺐ
ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺷﻬﯿﺪﺍﻥ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ
ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮎ
ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻭﻃﯿﺖ ﺑﻮﺩﻩ ام ﭘﯿﺶ ﮔﺎﻡ
ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ، ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻧﺎﻡ
ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻨﺪ، شهنامه ﺭﺍ
ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ ﮔﻨﺞ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﺎﯾﻪ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺧﺮﺩ
ﮐﺰﯾﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺮﻧﮕﺬﺭﺩ
ﭼﻮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺒﺎﺷﺪ ﺗﻦ ﻣﻦ ﻣﺒﺎﺩ
ﺑﺪﯾﻦ ﺑﻮﻡ ﻭ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﯾﮏ ﺗﻦ ﻣﺒﺎﺩ
ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺩﻫﯿﻢ
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻫﯿﻢ

هوا سرده تنوم یخ زید ز سرماس
ولی قلبوم پر از گرما و احساس
به زیر چادورو نم نم بارون
بلال حالا اچسبه به دلو جون

هوا سرده بیاو تِی تشو چاله
دودر عشقو صفا ز تو ایباره
هوا سرده ولی با گُل بهاره
دلوم ایخو که جون دوم سیت دواره

آدم های بزرگ …
قامتشان بلند تر نیست !
خانه شان بزرگ تر نیست ،
ثروتشان بیشتر نیست …
آن ها قلــــبی وســـیع و نگاهــــی مرتفع دارند … !

گل نازدارم مه شوگارم بیو بیو که دلم سیت تنگه
ندونم تا کی دلت چی سنگه
بهار اوی با گل گندم مو تینا با
درد تو مندم
ولم کردی با دل پر دردم دلم خینه دی ز حرفا مردم
گدی بی که با بهار ایام سیچه په نیایی
حالا دیه باور ایکنم که تو بی وفایی
ز ویرت رهدم مکن بام چینون گل نازدارم
بیو که بی تو دیه مه رهده ز ای شوگارم
گل نازدارم
گل نازدارم ماه شبهایم بیا بیا که دلم برات تنگه
نمیدونم تا کی دلت مثل سنگه

بهار اومد با گل گندم من تنها با درد تو موندم
ولم کردی با دل پر دردم دلم خونه دیگه از حرفای مردم
گفته بودی که با بهار میام، پس چرا نمیای؟
حالا دیگه باور می کنم که تو بی وفایی
از یادت رفتم، باهام اینجور نکن، گل نازدارم
بیا که بی تو، دیگه ماه رفته، از این شبهایم

همه جا جور وٍلات مُو بهارٍس خُو نید

بن و کلخُنگ و بلیط کد دارس خُو نید

تمبی و دیمه و مُنگشت و دلا و سالند

هیچ جایی سر گل جور مُنارس خُو نید

کلگ و موسیر و کلوس دم برف و ریواس

ساوه هم جور کُتک مزه انارس خُو نید

بختیاری یکیه ‏ بخت ایر یارس بُو

ارکه وایک نبوون‏ هفت و چهارس خُو نید

پیایل و زنگل ایلم همه چی افتو و مه

هیچ کس جور خُمون ایل و توارس خُو نید

پیایل و زنگل گپ جور تفنگ ایلن

ار تفنگی نبووه اسب و سوارس خُو نید

برد شیری سر خاکم بونین ار مُردم

تا نگن پشت سرم برد مزارس خُو نید

بوه مو افتو و مه دام و ددم آستاره

هیچ کس چی مو به دنیا کس و کارس خُو نید

بختیـــــــــــــــــــاری ام

وقتی کسی میپرسه کجایی هستی ؟

اگر ذره ای تردید داشتی چه بگویی به گذشته ای که داری فکر کن ،

به تاریخ پر افتخارت ،به رشادت های مردان و زنان ایلت و

به پشتوانه ها و افتخاراتی که داری فکر کن :

به اینکه هسته اصلی سربازان کورش بوده ای

به اینکه هیچ قومی از قلمرو سرزمینت نتوانسته بگذرد حتی عرب و مغول

به اینکه با آریوبرزن راه اسکندر را جانانه بستی

و تا آخرین سربازت مقاومت کردی اما افسوس تنها بودی و همه رفته بودند

به اینکه نومیدی نادرشاه را به امید تبدیل کردی و قندهار بی تو فتح کردنی نبود

به اینکه مشروطه را رقم زدی و برای اولین بار در تاریخ کشور ،

خاورمیانه و آسیا حرف از دموکراسی و برابری و حکومت مردم زدی

به اینکه هرگز نخواستی و اجازه ندادی مام وطن تنها بماند

به اینکه با سر دادن ملودیه \"دایه دایه وقت جنگه\" 8 سال جلوی بعث پلید ایستادی

به اینکه در فرهنگت شعر داری موسیقی داری ،رقص داری ،نمایش داری ،داستان داری

،افسانه داری ،روش های طبابت و دارو شناسی داری

و دنیایی حماسه داری ،عشق های جانانه داری

پس هیچ وقت احساس حقارت نکن ،

میخواهند غرورت،اصالتت و هویتت را خرد کنند ،قامتت را بشکنند ،

شاید بتوانند بی هویتی خود را پشت جک هایی که برای تو میسازند پنهان کنند

به این فکر کن که هنوز آرزوی خیلی هاست نسبشان به تو برسد

چون که بختیاری بودن یک افتخار است

پس مفتخر باش و بی درنگ بگو

بختیـــــــــــــــــــاری ام

هفت شهر عشق در ایل من است

یك نفر باید بخواند ایل را
كاشكی باران براند نیل را
رد پای ایل را گم كرده ایم
آسمان را بد تجسم كرده ایم
ایل ما كوچید پشت رنگــــــــها
دور گشت از چشم ما فرسنگها
ایل من در هم همستان گم شده
در غروبی از غم ستان گم شده
موج در موج دویت من كجا ست
كاسه گرم تلیت من كجاست
من كتاب ایل را گم كــرده ام
آفتاب ایل را گم كــــــــرده ام
ایل من از بی قراری كوچ كرد
در غروب بی بهاری كوچ كـــرد
فصل فصل غربت ایل من است
نسل نسل غربت ایل من است
خط خط چوقای من بی رنگ شد
پیلك مینای تو از سنگ شـــــــــد
گرمی دستان مان را آب بـــــــــرد
ایل كوچیده است و مارا خواب بـرد
ریشه ما لابلای سنگهــــــــــــــــــا
ما اسیر خدعه و نیرنگهـــــــــــــــــا
هفت حرف ایل من ایل من اســــت
واژه های ناب انجیل من اســــت
قیل و قال ایل من آواز مـــــن
آسماری زردكوه تاراز من
ساكنان قلعه دردیم مــا
از تبار صخره زردیم مــــــــا
وراثان درد و باران و نمـــــــــد
از تبار ایل ســــــــــــــردار اسـعد
هفت شهر عشق در ایل من است
تیشه فرهاد ماپیل من اســـــــت
در به در دنبال ایلم مــــــــی روم
وارگه تا وارگه هی میـــــــــدوم
ایل من یك روز برخیزد ز خـواب
قرن ما ابر است و ایلم آفتاب

گـرگــها خوب بداننــد درایـن ایـل غریــب
گر پـدر مرد، تفنـگ پـدری هست هنوز !
گرچه مردان قبیله همگی کشته شدند،
توی گهواره چوبی پسری هست هنوز!
آب اگر نیست نترسید که در قافله مـان
دل دریایی و چشمان تری هست هنوز...!

سال‌ها «دا» جای خود را او به مامان داده‌ است
«گیوه‌های مَلکی» دیگر ز مُد افتاده‌ است

آجی ترکی بیامد رخت بربسته «دَدو»
چین «تُنبون قِرانی» را به دامن داده‌ است

آن داداش مخملی پشت «گَگو‌ها» را فکند
جای «تُنبون فراخ» شلوار لی آماده‌ است!

هیچ کس دیگر نمی‌گیرد نشانی از «کِچی»
جای «می‌نا‌های رنگی» روسری‌ها ساده‌ است

«تاته» را دیگر نشانی نیست اندر ویر ما
«شال و چوقا» گوییا دیگر ز تن آزاده‌ است

بوی نان دیگر نمی‌آید ز «دالونِ بُتی»
«برچِ برچای لَچَک» افسانه شهزاده است

«دالوی» شیرین‌سخن رخساره اندر گِل نهاد
«جووۀ مخمل» نشانش را به مانتو داده‌ است!

در میان «حالو و خُرزا» عجب جنگی گرفت
«شوکُلَه» آرام از روی سران افتاده‌ است

«بو» شده بابا و بازارش بسی رونق گرفت
تار و پود این «شَذه» گویی اجانب‌زاده‌ است

«می‌ره» شد آقا و «زینه» گشت خانم خانما!
پاره شد «ناوَنده»، زر بر گردن دلداده‌ است

«زون» ما افسانه‌ای گشت و خیالی ‌ای حساب
با «پَروی» این و آن یک نو لباسی زاده‌ است

میدانید از کی لرساده جلوه کرد !!
از وقتی که تو که خود را صاحب فرهنگ میدانی مهمانش شدی!! و او تنها گوسفندش را برایت سر برید و با خوشرویی از تو پذیرایی کرد !! و آنگاه که به شهر پر زرق و برق تو آمد آدرس ساندویچی سر کوچه را با نگاهی عاقل اندر سفیه به او نشان دادی !!!
میدانی از کی لر ساده جلوه کرد !!
آنگاه که او تمام زندگیش را به زنش سپرد !! و تفنگ به دست از شهر و ناموس تو دفاع کرد !!
میدانی از کی ساده جلوه کرد !!
آنگاه که تو به راحتی دین متجاوزین به کشورت را قبول کردی و او
جنگید !
جان داد !
ولی آن ننگ را نپذیرفت تا توی صاحب فرهنگ و هموطنش آن را به او قالب کردی !
میدانی از کی لر ساده جلوه کرد !!!
آنگاه که تو نفت را از سرزمین او استخراج کردی تا با پولش به لر فخر بفروشی و آنچنان دچار توهم شوی که خود را صاحب فرهنگ بدانی و لر را بی فرهنگ خطاب کنی !!

شال به کــَـد چـُـــوغا به کُول تفنگ به شـُـــونــُــم
عشق گـُــل ، عشق و ُ لات ،تــَش و َنـــد بـــه جــُـونم
ســَــم ونــــد ِن که کــُــشِـــنـُــم جــَـنـــدَم زه مالـُــم
سی گــُــلـُــم جا نیگـِـــرُم کافر به حالـــُــم
هرکــــی بین خـــُوم وخـُــت ناده دوتا برد
ز شــُــمی تا د َم صحو د ِلـِـس بیا درد
جانماز سینه گل مُهرُم تیاسه
زنجیری به گردنــُــم تار میاسه
جونم با چوباز فرز تــَــرکه ا َ ناری
تو بـِــزن آســتـــر پا گــُــل وی دیاری
یه دسته گل چویل و کلوس وباســــون
دادُمسـُــون باد شمال مــَـربــِـت نداســون

وای چه خوبه مال بار کنه یارت وابات بو
کومیتچال زین مخملی به زیر پات بو

چه خووه مال بار ونه به دشت شیمبار
دست گل منه دستم بو چی پار و پیرار

وای عزیزم مینا بنوش دسمال هف رنگ
چی تیات پیدا ندا به ایل هفت لنگ

ویدم بی که بینمت دیدم نبیدت
خاطرم جا نگری کندم ز دینت

مو اویدم کد ره ری کردم آپشت
غم خم کم سیم نبی سهدیت مونه کشت

عاشقم دیوونه یم بیوین بکشینم
بوندیم کهد گل هیچ مگشینم

(دُدَر لچک ریالی)
خوت گلی تیات گلن، هرسات گلابه
دندونات چی بسد و لوات انابه (دُدَر لچک ریالی)
کم بکن امروز صوه دُر دیه کشتیم
مر نونی که ز غمت دلم کبابه (دُدَر لچک ریالی)
خوت دوا خوت درمونی خوت درد سختی
در بیو بنشین کلم حالم خرابه
به گدایی ویدومه به در هونت
یه بوسی در بم بده خیلی ثوابه (دُدَر لچک ریالی)
نترم دیری تونه یه شو ببینم
زندگونی بی تو سیم درد و عذابه
داغی که به دلمه ز چشم و برگت
ار بخوام خطس کنم صد تا کتابه (دُدَر لچک ریالی)

دختر لچک ریالی (روسری که به آن سکه می دوزند)

خودت گلی، چشمات گل هستند، اشکات گلاب هستد
دندونات مثل مروارید و لبات عناب (گیاهی با میوه ی قرمز) است
کم بکن امروز فردا رو، دختر دیگه کشتیم
مگه نمی دونی که از غمت دلم کبابه
خودت دارو خودت درمان خودت درد سختی
دختر بیا بشین کنارم حالم خرابه
به گدایی اومدم به در خونه ات
یه بوسه ای دختر بهم بده خیلی ثوابه
نمی تونم دوری تو رو یه شب ببینم
زندگانی بی تو برام درد و عذابه
داغی که به دلم هست از چشم و ابروت

بفرمایین نون داغ
کی زه ای نونا دوس داره؟؟؟؟

یه روز یه لره،،،،

،
،
،
،
،
،
،
،

یه روز یه لره،میشه شهید بهنام محمدی .اولین نوجوان 13 ساله شهید راه وطن
یه روز یه لره، میشه اریوبرزن فرمانده ارتش داریوش
یه روز یه لره، میشه سردار بی بی مریم بختیاری فرمانده سپاه بختیاری
یه روز یه لره، میشه دکتر عبدالحسین زرین کوب
یه روز یه لره،میشه دکتر ملک حسینی تنها پزشک پیوند کبد در اسیا
یه روز یه لره،میشه بانو قدم خیر رهبر مبارزان عشایر در مقابل انگلیس
یه روز یه لره،میشه مهرداد اوستا نویسنده و شاعر
یه روز یه لره، میشه مسعود بختیاری صدای مخملینش تا عرش هم میرسه
یه روز یه لره، میشه محسن رضایی هشت سال دفاع از ایران را رهبری می کنه
یه روز یه لره، میشه کریم خان زند......
یه روز یه لره، میشه حسین پناهی تا ابد در خاطره همه ایرانیان زنده می مونه
یه روز یه لره، میشه باباطاهر
یه روز یه لره،میشه علی مردان خان که به ارتش رضا خان میگه هر عقابی بخواهد از اسمان این کشور عبور کند باید پرهایش را باج بدهد
یه روز یه لره، میشه پرفسور موسیوند و قلب مصنوعی رو اختراع میکنه
یه روز یه لره،میشه قیصر امین پور
یه روز یه لره، میشه سردار اسعد بختیاری فاتح تهران
یه روز یه لره،میشه ایت الله بروجردی
یه روز یه لره، میشه پرفسور کرم زاده استاد جهانی ریاضی
یه روز یه لره، میشه احسان کامرانی استاد دانشگاه هاروارد و مخترع قرنیه مصنوعی چشم
یه روز یه لره، میشه پرفسور باهر مغز سوم فیزیک جهان
یه روز یه لره، میشه پرفسور جعفر شهیدی،،،
و،،،،،
یه روز همه این ها میشوند سوژه ی خنده هموطنان خودشان،،،،
به امید روزی که یاد بگیریم به همدیگه در هر پوشش، قومیت و مذهبی احترام بگذاریم.

درباره من : ایل من افتخار من من ایرانی ام ز ایل بختیاری ام وارث این آب و خاک خسروانی ام همچو شیر پاسدار آزادی و ازادگی ام خار دیدگان خصم ایران و ایرانی ام زبونی دشمن بود میراث آبا و اجدادی ام من ایرانی ام ز نسل پارسی ام ز ایل بختیاری ام ایلی که خاک دیارش ز جنس بهشت است آب چشمه سارش ز جنس زمزم است ژرفای زمینش ز جنس طلاست طبیعت بکرش ز جنس حیات است استواری زرد کوه و کوهرنگش ز جنس مقاومت است عیار هفت و چهارش از جنس کیمیاست من ایرانی ام ز نسل اریایی ام ز ایل بختیاری ام فتح قندهار و شکست اسکندر دوران حماسه آزادی خواهانش و رهبری مشروطه خواهان سربداری دلیرانش همچون شیر علیمردان خوشا سردار مریم ان تک تیرانداز با ایمان سپهداری شجاع ز نسل زنان دفاع ز ملک و جانفدای در ره ایران سینه ستبری و افراشتن درفش کاویان بود خصایل نیک آن شیر دلان تاریخ بر خویش بالد به این ایل در جهان آن هم لطف اهورا به کهن ایل بختیاریست اهورایی که جز او پناهگاهی دگر نیست